Wiosenne porządki to jedna z moich ulubionych marcowych czynności. Serio. Otwarte okna, mocny przeciąg, za oknami ptasie arie, można się wreszcie wytrzepać z zimowego marazmu, przewietrzyć szafy i głowę. Poza własną bańką, z której raczej rzadko i niechętnie tę głowę wystawiam, sprzątamy też las. W zasadzie, niestety, każdy spacer kończy się workiem pełnym śmieci. Czasem więcej śmieci niż grzybów z tego lasu przynosimy.

Z wielu zjawisk, których nie rozumiem, tego nie rozumiem w szczególności. Idzie taki w góry, niesie pełną, półtoralitrową butelkę napoju, lekko nie jest. Wytargał na wierchy, wypił, a pustą wyciepał w młodnik. Pusta lekka, można by było zgnieść i zabrać ze sobą. Ale nie. Papierki po batonach, puszki po browarkach, puste małpki (plaga!) z jakiegoś powodu muszą zostać przy szlaku. Gdzie sens, gdzie logika? Ano nie ma.

Jedni więc bezmyślnie śmiecą, a inni świadomie sprzątają. Wczesną wiosną szczególnie akcje sprzątania cieszą się dużą popularnością, może ze względu na fakt, że po zimie, zanim się jeszcze porządnie świat zazieleni, te śmieci po prostu lepiej widać. Stowarzyszenie Wyznaczamy Nowe Kierunki, to moje zeszłoroczne odkrycie w regionie. Pod hasłem „Śmieci skrzydeł nie mają” w zeszłym roku sprzątaliśmy w Wierchomli, a dziś – na Słotwinach. Obok zupełnie standardowych śmieci (aż żal, że już tu o standardach mówimy), przy żółtym szlaku znaleziono starą oponę, rozsypującą się nartę i spory fragment czegoś, co przypominało umywalkę.

Na sprzątaniu się nie skończyło. Był też piękny spacer w koronach drzew na wieżę widokową na Słotwinach, ognisko, super fajna atmosfera i powrót na parking wyciągiem krzesełkowym. Szacun dla organizatorów – widać w Waszym działaniu i serce i pasję.

W jednomyślności drzemie potężna siła. Nadal będziemy uparcie i świadomie sprzątać, bo nie mamy złudzeń – są tacy, którzy zawsze będą śmiecić.

W drodze na Słotwiny, marzec 2025

Wierchomla Mała 2024 – Dbam o Sądeckie, bo śmieci skrzydeł nie mają.