Są takie miejsca, do których się wraca. Miejsca oklejone gęstą warstwą sentymentu, zawinięte w lepką jak wata cukrowa pajęczynę wspomnień z dzieciństwa. W moim wypadku wspomnień z czasów, kiedy wizja video konferencji z drugiego końca świata nie bardzo mieściła się głowie rozmówcy trzymającemu czerwoną słuchawkę analogowego telefonu z tarczą do wykręcania numeru. Żeby gdzieś wrócić,…